آقا یا خانم 314:
ـ ترجمه های الکی گات ها
آیا این از نظر شما شباهتی با تفسیر آیات ندارد ؟
آیا زمانی که به قاطعیت در جایی از قرآن به جایی اشاره می شود که خورشید هنگام غروب در آن فرو میرود و ترجمه و تفسیر من دراوردی می شود ایراد نیست؟
“او راهی را دنبال کرد تا آنگاه که به محل غروب خورشید رسید وخورشید را دید که درباتلاقی غروب می کند و نزدیک آن مردمی رایافت. ما گفتیم ذوالقرنین آیا می خواهی آنان را مجازات کنی و یا نکوئی با آنان پیشه می کنی” (سوره ی الکهف آیه های 85 و86)
طلوع و غروب مگه مکان و جای خاصی دارد ؟

جواب
سوره کهف، آیه ی 86 چنین است:
حَتَّى إِذا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَها تَغْرُبُ فِی عَیْنٍ حَمِئَهٍ وَوَجَدَ عِنْدَها قَوْماً قُلْنا یا ذَا الْقَرْنَیْنِ …؛ تا به غروبگاه آفتاب رسید (در آنجا) احساس کرد که خورشید در چشمه (یا دریا) ى ـ تیره و گلآلودى فرو مىرود ، و در آنجا قومى را یافت، ما گفتیم اى ذو القرنین …
کلمه ی «وجدها» نشان می دهد که قرآن در حال بیان تصور ذو القرنین است. و واقعا وقتی انسان هنگام غروب کنار دریا باشد چنین می بیند که خورشید در آب فرو می رود.
وقتی می گوییم: فلانی به طرف مغرب رفت یعنی مغرب خورشید (محل غروب خورشید) و مراد ما این است که شخص به همان سمتی که خورشید غروب می کند رفت و ایرادی ندارد. در اینجا یعنی به طرف غرب دیاری خاص رفت.
این معنا روشن است و تحمیل به قرآن نیست.